Czas pochwalić się kolejnymi hulajnogami. Od pierwszej, której zakup błogosławiłem (artykuł tu), zdążyłem już nabyć dwie kolejne sztuki... Cóż, Pasja. Tym razem Pasja wg Grzegorza. Niekoniecznie świętego. W każdym razie jeszcze nie tego.
Czas pochwalić się kolejnymi hulajnogami. Od pierwszej, której zakup błogosławiłem (artykuł tu), zdążyłem już nabyć dwie kolejne sztuki... Cóż, Pasja. Tym razem Pasja wg Grzegorza. Niekoniecznie świętego. W każdym razie jeszcze nie tego.
Relacja objętości czasu pedałowania do ilości pracujących mięśni oraz kultura jazdy na lokalnych drogach pozbawionych ongiś pobocza sprawiły, że mój rower wisi od 11 lat na haku i dojrzewa, niczym prosciutto di Parma. Temat prozaicznego bólu d... odparzonej na siodełku traktuję jako trzeciorzędny. Niwelują go spodenki z wkładkami względnie akcesoryjne, żelowe siodło. Kolejny dylemat, jakim jest destrukcyjny cokolwiek wpływ uciskania męskich klejnotów (gdyby poważnie zaangażować się w długaśne treningi) też specjalnie nie zachęca... Ze stricte biegania zrezygnowałem, jak wiedzą uważni czytelnicy, po 7 latach radosnego tuptania i 4 zaliczonych maratonach. Piękna przygoda, godna polecenia. Samo tylko wielomiesięczne doprowadzenie organizmu do formy maratońskiej warte jest poświęcenia! - gdy udaje się wytopić kilogramy smalcu a twarde jak stal mięśnie nóg łamią kolejne, nieosiągalne dotąd bariery 10, 15 czy 20 km przebiegniętych jednorazowo... to naprawdę nieźle buduje psyche, szczególnie byłego grubasa. A gdy udaje się jeszcze utrzymać tę formę, start na królewskim dystansie sprawia, że już na zawsze zapamiętasz magiczną liczbę 42125 m Jednakowoż, jako typowemu Europejczykowi człapiącemu z przeciętną 6 min./km, dalekiemu od budowy ciała pospolicie biegającego Kenijczyka, starczy mi tego miodu do końca życia. Postanowione, zaliczone, skwitowane. Sport dla zdrowia, nie na odwrót. Może więc nordic walking? Przy właściwej technice i solidnym tempie to świetny trening dla całego organizmu ale... systematyczne chodzenie z kijami planuję zacząć za jakieś, powiedzmy, 30 lat. Mniej więcej wtedy, gdy nie będzie już starczać pary, żeby wdrapać się na narty lub nartorolki. Czym zatem przetkać i urozmaicić od czasu do czasu najpiękniejsze ze sportów? Jakimi innymi bodźcami potraktować członki (sportowymi, oczywista), aby dać im wartościowe impulsy korelujące ze wszechstronnie rozwijającym organizm bieganiem na nartach?
Już w ubiegłym roku zelektryzowała mnie informacja o obozie nartorolkowym w Wilnie. Zawsze chciałem tam pojechać. Za organizację i szkolenie odpowiadali instruktor i legenda biegówek Marek Tokarczyk oraz Jadwiga Grynkiewicz - nauczycielka z polskiej szkoły i przewodnik po Wilnie. Oboje są także naszymi maratończykami na 80 km, ludźmi niezwykle fachowymi i życzliwymi. Choć terminy i zobowiązania nie pomagały i w tym roku, nie mogło być mowy o opcji innej niż wyjazd do Wilna. Na szczęście.
Zaiste rzadkie to sytuacje, kiedy efekty przerastają nasze oczekiwania... Tak było na tygodniowym biegowym obozie narciarskim z finałem pt. 41 Bieg Piastów - tym razem na 25 km klasykiem.
